کنترل دقیق ترمز برای مانور بهتر
ترمزگیری باید با هوشیاری کامل و در موقعیت مناسب انجام شود. فشار زیاد روی ترمز جلو ممکن است باعث سقوط شود. بهترین عملکرد از ترکیب ترمز جلو و عقب حاصل می‌شود. تمرین در زمین‌های ناهموار به شناخت واکنش دوچرخه کمک می‌کند. پیش از ورود به پیچ یا مانع، ترمزگیری باید انجام شود. سرعت پایین‌تر در بخش‌های فنی ایمنی را افزایش می‌دهد. واکنش به لغزش تایر باید تمرین شود. تمرکز هنگام ترمز بسیار اهمیت دارد. تسلط بر ترمز، اولین قدم برای کنترل مسیرهای سخت است.

۲. تکنیک‌های بالا و پایین رفتن ایمن در مسیر
در سربالایی‌ها، حرکت بدن به سمت جلو ضروری است. پایین رفتن از شیب نیازمند انتقال وزن به عقب است. فرم بدن در هر شیب، نقش مهمی در حفظ تعادل دارد. دست‌ها و پاها باید آماده جذب ضربه باشند. دنده مناسب، حرکت را ساده‌تر و کم‌فشارتر می‌کند. نگاه همواره باید به انتهای مسیر باشد. تمرین منظم در مسیرهای شیب‌دار، واکنش را بهتر می‌کند. موقعیت بدن باید بسته به وضعیت مسیر، تغییر کند. این تکنیک‌ها پایه‌ی حرکت روان در مسیرهای سخت‌اند.

۳. گذر ماهرانه از موانع مسیر کوهستانی
مسیرهای طبیعی مملو از موانع پیش‌بینی‌نشده هستند. پرش از موانع باید با دقت و تمرین کافی انجام شود. استفاده از تکنیک‌های پرشی مانند Bunny Hop مؤثر است. کنترل بدن در لحظه پرش و فرود اهمیت بالایی دارد. نزدیک شدن با سرعت کنترل‌شده به مانع ضروری است. تمرکز روی مانع و مسیر بعد از آن باید حفظ شود. تمرین با موانع مصنوعی به افزایش مهارت کمک می‌کند. ترکیب سرعت، تکنیک و تعادل، عبور ایمن را تضمین می‌کند. تمرین مستمر، راز عبور بی‌نقص از موانع است.

۴. پیچ‌های تند؛ فرصتی برای نمایش مهارت
پیچیدن در مسیرهای کوهستانی نیازمند هماهنگی بالا است. چرخش بدن باید با فرمان هم‌زمان باشد. زانوی داخلی در پیچ باید پایین نگه داشته شود. وزن بدن به چرخ بیرونی منتقل شود تا تعادل حفظ شود. تمرین در مسیرهای باریک و پیچ‌دار الزامی است. کنترل سرعت قبل از پیچ کلید اصلی عملکرد مناسب است. نگاه باید همیشه به خروجی پیچ باشد. استفاده از خط صحیح پیچیدن را آسان‌تر می‌کند. این مهارت در شرایط رقابتی بسیار ارزشمند است.

فرمان‌گیری مطمئن در زمین‌های متغیر
زمین‌های سنگی، گل‌آلود یا شنی نیازمند کنترل بالا هستند. فرمان باید با نرمی و دقت حرکت داده شود. اعمال فشار بیش از حد می‌تواند موجب لغزش شود. استفاده از پاها برای تعادل در کنار فرمان‌گیری مفید است. بدن باید همراه با تغییرات مسیر منعطف باشد. تمرین در مسیرهای غیرقابل‌پیش‌بینی به مهارت می‌افزاید. موقعیت بدن نسبت به دوچرخه نقش حیاتی دارد. تمرکز بالا در مسیرهای سخت ضروری است. این نوع کنترل، نشانه‌ی حرفه‌ای‌بودن دوچرخه‌سوار است.